Tar éis an líneáil amach sa scoil, chaith na seolta bliain ar fad, nach mór, fé mo leaba.
Bliain aisteach a bhí in san chuid eile de 2020. Tháinig COVID-19 aniar aduaidh orainn go léir i Mí Márta, agus dá bhrí sin ní raibh deis ar bith agam aon ama a chaitheamh ar na seolta, ná ar an mbád ach oiread. Níor chuireas an bád ag snámh fiú i mbliana.
Ach sin ráite, leis an tír ar fad in dianghlasáil leibhéal a 5+ agus sin go léir greamaithe sa tigh, tá seans agam arís roinnt obair a dhéanamh.
Tharracas amach na seolta agus ghearras amach na línte, ag fágáil orlach éadaigh le haghaidh fáithim.
Chuireas fáithimí mórthimpeall na línte, agus ansin bhíomair in ann an seol mór a shíneadh amach den chéad uair.
Bhí fios maith agam go n-inseodh sé seo scéal dúinn. An mbeadh sé ró-chothrom, nú an mbeadh bolg ró-dhomhain ann?
 | |
| Nílim ag rá go bhfuil sé foirfe, ach dé réir dealraimh tá an cruth ceart go leor - preit! (an faoiseamh!) |
Agus anois an seol cinn.
Nílim chomh sásta le cruth an seol cinn. Tá droim an seoil an-liobarnach - ró-liobarnach b'fhéidir. Ach b'fhéidir go mbeadh sé ceart go leor nuair a beidh an aighre ann.
No comments:
Post a Comment