In sna sean-ghliomadóirí fadó ní raibh ach trí mhaide rámha acu - rámhaí amháin ag deiridh an bháid (ag suí ar an dtafta stiúrach?), rámhaí amháin ar an bpríomh-thafta agus rámhaí amháin eile ar thafta scaoilte i dtosach an bháid. Bheadh maide rámha fada amháin ag ceachtar acu seachas dhá mhaide bheaga an duine, cosúil leis na cuid is mó na curcaigh. Ach i mo chás-sa táim ag cuir dhá leapa os comhar a chéile amach ag an tafta idir an bpríomh-thafta agus tafta stiúrach ionas go féidir liom an bád a iomramh i mo aonar, más gá. Cuirfead leapacha eile ann thar a geimhreadh.
Chinneas gan boltaí ná scriúnna cóiste a úsáid toisc go bhfuil seans mór go mbead ag athrú an eagar go suntasach go gairid. Mar sin d'úsáideas pionnaí darach arís. Níl siad chomh láidir, ach bheidís éasca le gearradh amach sa todhchaí, más gá.
An
chéad jab eile ná na cnogaí a dhéanamh. Bheadh sé ní ba éasca obair le
píosaí darach níos faide agus iad a ghearradh síos go dtí an fad ceart,
ach níl aon píosaí daracha fada fágtha agam.
Thóg
an tasc seo níos mó ama ná a shíl mé, ach ar a laghad bhí an
tarscamhaire cuartha nua agam, agus bhí sé ní ba éasca dá bhrí sin.
Le péint fliuch i ngach áit thosnaíos ag smaoineamh ar fleasc na cíle. Tá barra cothromach cruach dhosmálta agam le haghaidh an fleasc ach chaithfead poill a chuir ann le haghaidh na scriúnna agus chaithfead na boltaí sa chíle a sheachaint ag an am céanna.
Ar dtús d'fháisceas an barra ar thaobh an chíle agus mharcáileas air na háit ina bhfuil na boltaí sa chíle.
No comments:
Post a Comment