Nuair a bhíos ag obair an turas seo, chaitheas an-chuid ama ag ag féachaint ar an ndearadh den gcrann i leabhar Liam. D'fhéachas air an-chuid fótagraif de na gliomadóirí eile agus báid traidisiúnta eile. Agus chaitheas an-chuid ama ag smaoineamh ar cad is brí le "
Towelsail Yawl". Máis rud é gur bhain siad úsáid as an teabhall mar sheol uaireanta, conas ar dhein siad é sin? Cá chrochfá seol mar sin?
An fótagraif is tábhachtaí ag an bpointe seo ná an ceann seo thíos. Is é seo an t-aon ceann a thaispeánann an crann agus roinnt mionsonraí ón rige.
Tá sé soiléir domsa ón bpictiúir seo go bhfuil na sliastáin i bhfad níos airde ar an gcrann seo ná ar an dearadh ag Liam.
B'fhéidir go bhfuil iarsma ann ón éabhlóid ó seol cleithe go dtí seol geaifil.
Cé go bhfuil sé deacair le feiscint, tá fótagraif eile ann ina bhfuil an stíl rige céanna ann. Tá an bád nach mór as radharc sa cheann seo, ar chlé sa phictiúir.
Déarfainn freisin, ag féachaint ar an dá fótagraf seo, go bhfuil beagán ráca chun tosaigh ag an gcrann.
Bhuel, ag cuir an t-eolas sin go léir le chéile, ceapaim nach raibh stuaic chomh ard acu is a bíonn ag formhór na gliomadóirí sa lá ata inniu ann. Chomh maith le sin, an t-aon áit amháin a dhéanann ciall domsa an teabhall a úsáid ach mar bharrsheol. Is é sin an seol a théann os cionn an geaifil.
Thosnaíos ag scríobhadh agus an tarraingt mo smaointí síos ar pháipéir.
Tá sé ródhéanach na sliastáin a bhogadh ar mo chrann (agus nílim chun crann nua a dhéanamh anois!), ach fós b'fhéidir go féidir liom mo rige a dhéanamh cosúil leis an stíl traidisiúnta.
Ag baint úsáid as na léaráidí ón Hanorah, measaim go bhfuil an uillinn timpeall 60°, tugann sin an uillinn ag an geaifil dúinn.
Tá fad an geaifil agus an fad óna sliastáin go dtí barr an crann ar eolas agam, agus as sin is féidir liom léaráid simplí a dhéanamh.
Tá formhór an cinn nua cosúil leis an líne dearg sa léaráid (féach an Mary Colette thíos). Measaim go raibh na cinn traidisiúnta cosúil leis an líne gorm, agus ceapaim go mbeidh mo cheann idir eatarthu.
Chomh maith le sin, chinneas an rigín reatha a athrú le haghaidh an geaifil. Bogfad an strapa réise síos go dtí lár an geaifil agus cuirfead an dá shíobh leis an háilléar píce le chéile go hard ar an gcrann.
Tá buntáiste leis an stíl nua, oibríodh an seol níos fearr mar aereiteog, ach tá an lár iarrachta níos airde agus bheadh orthu cúrsa a cheangail i ngaoth réasúnta éatrom.
Go theoiric, d'fhéadfainn mo sheol a choimeád lán nuair atá an dream eile ag giortú seol...b'fhéidir.
Ach pé scéal é, táim ar ais ag an mbádchlós anois ach an chéad rud a bhí le déanamh agam ná mo chrann a aimsiú.
Bhí sé tar éis bogadh go dtí an puball.
Thosnaíos go díreach ag feistiú na boltaí cró.
Táim ag úsáid barra snáithithe agus cnónna cró, gach rud as cruach dhosmálta 316.
Nuair atá gach rud fáiscthe i gceart, táthaím iad go léir.
Cinneadh eile agam ná sliastán eile a dhéanamh le haghaidh an stagh tosaigh.
Ba é seo an ceann is deise a dheineas fós, toisc gur smaoiníos ar ghaoin/raspa a úsáid le haghaidh an eitre.
D'úsáideas pionnaí adhmaid agus scriúnna lena fheistiú.
D'fhágas mar sin é, leis an eapocsach ag cruachan, agus chuas chun an bád féin a iniúchadh. Ach an praiseach a d'aimsíos - bhain sé siar asam.
Bhí an-chuid uisce báistí istigh sa chabhail, agus bun an inneall istigh ann.
Thosnaíos an caidéal ruma bun láithreach, ach tá seans maith go bhfuil dochar mór déanta ann. Ar a laghad tá an cúplán meirgithe.
Tuilleadh drochaimsir i ndán dúinn, chlúdaíos an bád arís agus chuas abhaile chun tarpól níos fearr a cheannach.
